Chương 1 - Chương 1
Chương 2 - Chương 2
Chương 3 - Chương 3
Chương 4 - Chương 4
Chương 5 - Chương 5
Chương 6 - Chương 6
Chương 7 - Chương 7
Chương 8 - Chương 8
Chương 9 - Chương 9
Chương 10 - Chương 10
Chương 11 - Chương 11
Chương 12 - Chương 12
Chương 13 - Chương 13
Chương 14 - Chương 14
Chương 15 - Chương 15
Chương 16 - Chương 16
Chương 17 - Chương 17
Chương 18 - Chương 18
Chương 19 - Chương 19
Chương 20 - Chương 20
Chương 21 - Chương 21
Chương 22 - Chương 22
Chương 23 - Chương 23
Chương 24 - Chương 24
Chương 25 - Chương 25
Chương 26 - Chương 26
Chương 27 - Chương 27
Chương 28 - Chương 28
Chương 29 - Chương 29
Chương 30 - Chương 30
Chương 31 - Chương 31
Chương 32 - Chương 32
Chương 33 - Chương 33
Chương 34 - Chương 34
Chương 35 - Chương 35
Chương 36 - Chương 36
Chương 37 - Chương 37
Chương 38 - Chương 38
Chương 39 - Chương 39
Chương 40 - Chương 40
Chương 41 - Chương 41
Chương 42 - Chương 42
Chương 43 - Chương 43
Chương 44 - Chương 44
Chương 45 - Chương 45
Chương 46 - Chương 46
Chương 47 - Chương 47
Chương 1 - Chương 1
Chương 2 - Chương 2
Chương 3 - Chương 3
Chương 4 - Chương 4
Chương 5 - Chương 5
Chương 6 - Chương 6
Chương 7 - Chương 7
Chương 8 - Chương 8
Chương 9 - Chương 9
Chương 10 - Chương 10
Chương 11 - Chương 11
Chương 12 - Chương 12
Chương 13 - Chương 13
Chương 14 - Chương 14
Chương 15 - Chương 15
Chương 16 - Chương 16
Chương 17 - Chương 17
Chương 18 - Chương 18
Chương 19 - Chương 19
Chương 20 - Chương 20
Chương 21 - Chương 21
Chương 22 - Chương 22
Chương 23 - Chương 23
Chương 24 - Chương 24
Chương 25 - Chương 25
Chương 26 - Chương 26
Chương 27 - Chương 27
Chương 28 - Chương 28
Chương 29 - Chương 29
Chương 30 - Chương 30
Chương 31 - Chương 31
Chương 32 - Chương 32
Chương 33 - Chương 33
Chương 34 - Chương 34
Chương 35 - Chương 35
Chương 36 - Chương 36
Chương 37 - Chương 37
Chương 38 - Chương 38
Chương 39 - Chương 39
Chương 40 - Chương 40
Chương 41 - Chương 41
Chương 42 - Chương 42
Chương 43 - Chương 43
Chương 44 - Chương 44
Chương 45 - Chương 45
Chương 46 - Chương 46
Chương 47 - Chương 47
Thế là Lâm Nhiễm cứ bị Cơ Vô Tà đè như vậy cho đến lúc trời tôi thui.
Tận đến khi hắn cảm thấy Cơ Vô Tà mà còn không dậy thì tay chân mình cũng phế luôn, Cơ Vô Tà mới ngáp một cái từ từ tỉnh lại.
Lâm Nhiễm: Ngươi dậy rồi.
Cơ Vô Tà cong môi, tỏ vẻ kinh ngạc nói: Ớ, sao ta lại lăn đến trên người phu nhân thế này?
Lâm Nhiễm: Ha hả.
Cơ Vô Tà nắn cằm hắn: Đói bụng chưa? Sửa soạn một chút rồi chúng ta cùng đi ăn tối.
Lâm Nhiễm gian nan bò dậy: Bị ngươi đè tê hết người rồi.
Bộ dạng Cơ Vô Tà hình như là rất hài lòng, nghiêng người bế Lâm Nhiễm lên: Không sợ, vi phu bế ngươi.
Ánh chiều tà ấm áp chiếu trên khuôn mặt Cơ Vô Tà, chiếu đến mức ngũ quan đẹp đẽ của y càng thêm đẹp, Lâm Nhiễm nhìn y thở dài.
Nhìn đẹp trai như thế, đáng tiếc là đồ biến thái. Đăng bởi: admin