Chương 1 - Chương 1
Chương 2 - Chương 2
Chương 3 - Chương 2.2
Chương 4 - Chương 3
Chương 5 - Chương 4
Chương 6 - Chương 5
Chương 7 - Chương 5.2
Chương 8 - Chương 6
Chương 9 - Chương 7
Chương 10 - Chương 8
Chương 11 - Chương 9
Chương 12 - Chương 9.2
Chương 13 - Chương 9.3
Chương 14 - Chương 10
Chương 15 - Chương 10.2
Chương 16 - Chương 10.3
Chương 17 - Chương 11
Chương 18 - Chương 11.2
Chương 19 - Chương 12
Chương 20 - Chương 12.2
Chương 21 - Chương 13
Chương 22 - Chương 14
Chương 23 - Chương 15
Chương 24 - Chương 16
Chương 25 - Chương 17
Chương 26 - Chương 18
Chương 27 - Chương 19
Chương 28 - Chương 20
Chương 29 - Chương 21
Chương 30 - Chương 22
Chương 31 - Chương 23
Chương 32 - Chương 24
Chương 33 - Chương 25
Chương 34 - Chương 26
Chương 35 - Chương 27
Chương 36 - Chương 28
Chương 37 - Chương 29
Chương 1 - Chương 1
Chương 2 - Chương 2
Chương 3 - Chương 2.2
Chương 4 - Chương 3
Chương 5 - Chương 4
Chương 6 - Chương 5
Chương 7 - Chương 5.2
Chương 8 - Chương 6
Chương 9 - Chương 7
Chương 10 - Chương 8
Chương 11 - Chương 9
Chương 12 - Chương 9.2
Chương 13 - Chương 9.3
Chương 14 - Chương 10
Chương 15 - Chương 10.2
Chương 16 - Chương 10.3
Chương 17 - Chương 11
Chương 18 - Chương 11.2
Chương 19 - Chương 12
Chương 20 - Chương 12.2
Chương 21 - Chương 13
Chương 22 - Chương 14
Chương 23 - Chương 15
Chương 24 - Chương 16
Chương 25 - Chương 17
Chương 26 - Chương 18
Chương 27 - Chương 19
Chương 28 - Chương 20
Chương 29 - Chương 21
Chương 30 - Chương 22
Chương 31 - Chương 23
Chương 32 - Chương 24
Chương 33 - Chương 25
Chương 34 - Chương 26
Chương 35 - Chương 27
Chương 36 - Chương 28
Chương 37 - Chương 29
Vượng Nhi trơ mặt ra, rồi phân vân là nên bỏ sách bỏ vào giá hay bỏ vào thùng.
"Đồ ngốc!
"
Lâm Hi lại mắng Vượng Nhi một câu, lại tới ôm đống sách thay hắn.
Lúc này Vượng Nhi mới được rãnh tay, hắn liền đi ra ngoài tìm thùng.
Lâm Hi xoay người đặt sách lên bàn, tùy ý lấy đại một quyển sách, mở ra xem.
Lâm Hi hắn có một đầu óc linh hoạt và một nhãn lực tốt nên đọc nhanh như gió, lúc Vượng Nhi quay lại, hắn đã xem xong một quyển.
Xem xong một quyển kia, Lâm Hi không khỏi mờ mịt——
Sách này viết cái quỷ gì thế này? !
Tiểu cữu, người xác định người không hãm hại cháu đấy chứ? !