Chương 1 - Chương 1
Chương 2 - Chương 2
Chương 3 - Chương 3
Chương 4 - Chương 4
Chương 5 - Chương 5
Chương 6 - Chương 6
Chương 7 - Chương 7
Chương 8 - Chương 8
Chương 9 - Chương 9
Chương 10 - Chương 10
Chương 11 - Chương 11
Chương 12 - Chương 12
Chương 13 - Chương 13
Chương 14 - Chương 14
Chương 15 - Chương 15
Chương 16 - Chương 16
Chương 17 - Chương 17
Chương 18 - Chương 18
Chương 19 - Chương 19
Chương 20 - Chương 20
Chương 21 - Chương 21
Chương 22 - Chương 22
Chương 23 - Chương 23
Chương 24 - Chương 24
Chương 25 - Chương 25
Chương 26 - Chương 26
Chương 27 - Chương 27
Chương 28 - Chương 28
Chương 29 - Chương 29
Chương 30 - Chương 30
Chương 31 - Chương 31
Chương 32 - Chương 32
Chương 33 - Chương 33
Chương 34 - Chương 34
Chương 35 - Chương 35
Chương 36 - Chương 36
Chương 37 - Chương 37
Chương 38 - Chương 38
Chương 39 - Chương 39
Chương 40 - Chương 40
Chương 41 - Chương 41
Chương 42 - Chương 42
Chương 43 - Chương 43
Chương 44 - Chương 44
Chương 45 - Chương 45
Chương 1 - Chương 1
Chương 2 - Chương 2
Chương 3 - Chương 3
Chương 4 - Chương 4
Chương 5 - Chương 5
Chương 6 - Chương 6
Chương 7 - Chương 7
Chương 8 - Chương 8
Chương 9 - Chương 9
Chương 10 - Chương 10
Chương 11 - Chương 11
Chương 12 - Chương 12
Chương 13 - Chương 13
Chương 14 - Chương 14
Chương 15 - Chương 15
Chương 16 - Chương 16
Chương 17 - Chương 17
Chương 18 - Chương 18
Chương 19 - Chương 19
Chương 20 - Chương 20
Chương 21 - Chương 21
Chương 22 - Chương 22
Chương 23 - Chương 23
Chương 24 - Chương 24
Chương 25 - Chương 25
Chương 26 - Chương 26
Chương 27 - Chương 27
Chương 28 - Chương 28
Chương 29 - Chương 29
Chương 30 - Chương 30
Chương 31 - Chương 31
Chương 32 - Chương 32
Chương 33 - Chương 33
Chương 34 - Chương 34
Chương 35 - Chương 35
Chương 36 - Chương 36
Chương 37 - Chương 37
Chương 38 - Chương 38
Chương 39 - Chương 39
Chương 40 - Chương 40
Chương 41 - Chương 41
Chương 42 - Chương 42
Chương 43 - Chương 43
Chương 44 - Chương 44
Chương 45 - Chương 45
- Hoàng hậu?!
- Văn Vũ lạnh lùng nhìn hắn.
- Ta mà lại có một hoàng hậu như thế này sao?Văn Vũ điên tiết đá vào người nàng ta. Chỉ một chốc lát, nàng ta ngất đi, lại thấy có vết máu chảy ra.
Yến Linh nhíu mày đi lại. Đưa tay bắt mạch nàng ta. Xem xong, nàng buông ra hai từ.
- Dâm đãng!
Văn Vũ khinh thường phun một bụm nước miếng xuống người cô ta. Tể tướng thất thần nhìn theo.
- Giải đi! Tống vào lãnh cung cho ta!
Những cung nữ hầu cho hoàng hậu run rẩy bước lại dìu chủ tử mình đi. Lòng sợ hãi không biết có bị truy tội.
- Hoàng hậu đã làm gì mà người làm như vậy?- Tể tướng đau đớn nhìn theo con gái.
- Dâm đãng như vậy ngươi còn thắc mắc gì?- Hắn lạnh lùng nhìn tế tướng.